Ik ben Merthe. Mijn liefde voor films begon vorm te krijgen toen ik rond mijn dertiende dvd's die ik vond in kringlopen begon te verzamelen. Zo ontdekte ik - 'per toeval' - films zoals bijvoorbeeld Pulp Fiction, Trainspotting en American Beauty. Zoals velen andere filmliefhebbers heeft de Cineville pas een belangrijke plek in mijn hart. Ik hou van films over de menselijke conditie, films die me laten lachen, films die heel esthetisch zijn, en films die surrealisme of absurdisme inzetten om de inherent raadselachtige ervaring die het leven is bloot te leggen. Ik vind oprechtheid en waarachtigheid belangrijk - voor mij is film het medium dat het dichtsts bij de menselijke ervaring kan komen. Op Letterboxd zijn mijn vier favoriete films Stalker (Andrei Tarkovsky), The Souvenir ((Joanna Hogg), Eteneral Sunshine of the Spotless Mind (Michel Gondry), en Some Like It Hot (Billy Wilder). 

Ik ben Andreas. Ik begon aandachtig films te kijken toen ik achttien jaar oud was en zelf mijn eerste film ging maken: Rêverie, mijn profielwerkstuk over postmodernistische cinema (eigenlijk een excuus om een film te mogen maken). Ik maakte ter voorbereiding een korte kijklijst, maar keek al snel dagelijks klassiekers en raasde door de filmografieën van o.a. Tarantino, Fincher, Kubrick & Lynch—wie het meest indruk maakte.

Geïnspireerd en met alle vrije tijd van covid (geen school) maakte ik met vrienden en familie de korte films Helia (2020), INTER-VOLTA (2021), de speelfilm Superbia of De gevallen zoon (2021) en een verfilming van Franz Kafka’s novelle De gedaanteverwisseling (2024). Vervolgens studeerde ik Filmmaking aan de London Film Academy, waar ik de korte films Attached (2022), Andy & Lucy Watch TV (2023) en The Nettle Man (2025) maakte; d.w.z. schreef, regisseerde, monteerde en soms produceerde.

Als lid van Cinemercator deel ik de films die mij tegelijkertijd inspireren als maker 

en raken als kijker en ben ik verantwoordelijk voor de trailer van de maand.

Ik ben Maaike. Naast het organiseren van filmavonden bij Supermercator schrijf ik filmscenario’s, waar ik in 2023 voor afstudeerde aan de Nederlandse Filmacademie. Ik werk ook af en toe als regie-assistent bij zowel korte films als speelfilms. Daarnaast sta ik achter de bar in een leuke kroeg in Amsterdam-Oost waar ik met liefde biertjes tap en koffies zet. 

Zelf schrijf ik graag donkere komedies, met excentrieke personages die hun weg proberen te vinden in een complexe wereld. Ik vind het interessant om actuele, maatschappelijke thema’s te bevragen in de verhalen op een subtiele manier. Zo studeerde ik af met de film Entertain Me (2023) over acteurs met grote dromen maar een gebrek aan realiteitszin, vertelt in een steeds meer gecommercialiseerd Amsterdam. En in de zomer van 2025 komt Pakka uit. Een poëtische, korte film over een groep jonge, queer jongens van Indiase afkomst die hebben besloten om de vooroordelen van hun omgeving los te laten totdat één van hen besluit zich te laten uithuwelijken aan een vrouw. Deze zal in premiere gaan op het Palm Springs International Festival of Short Films. 

Ik ben erg blij om lid te zijn van Cinemercator omdat mijn liefde voor film iedere week weer opnieuw wordt aangewakkerd. Zelf vind ik het heel leuk om een platform te creëren voor films die de meesten nog niet gezien hebben, hopend dat ze hem net zo mooi vinden als ik. En ik blijf verrast door wat de anderen maandelijks aandragen. Het is een onschuldige filmclub die naar mijn idee de kern weer opzoekt van filmgenot, zeker voor mijzelf wanneer de filmindustrie me even iets te veel wordt. Geïnteresseerde mensen die samen ergens naar kijken met het doel verrast te worden en vervolgens het te bespreken met anderen die er misschien compleet anders naar hebben gekeken. De leukste avonden zijn wanneer we het niet volkomen met elkaar eens zijn en we onder het genot van een pilsje in de hand er lang over kunnen discussiëren. :)

Ik ben Elisabeth, het nieuwste lid van filmcollectief Cinemercator. 

Na een schooluitje naar de film Stalker van Tarkovsky in 2018 wilde ik meteen een Cinevillepas. Het was het moment waarop ik ervoer dat cinema ook verwarrend, uitdagend en complex kan zijn – en dat wilde ik graag verder ontdekken. 

Inmiddels bezoek ik al ruim zeven jaar met veel liefde diverse filmhuizen en kan ik met name in Amsterdam mijn (film)hart ophalen. Ik geniet van films die je perspectieven bieden waar je anders niet mee in aanraking was gekomen en verhalen vertellen die je nog lang met je meedraagt, zoals de personages uit La meglio gioventù (2003), de esthetiek van Wong Kar Wai of het menselijke drama bij Béla Tarr. 

Soms vindt ik de anonimiteit van de bioscoopzaal moeilijk en mis ik de verbinding van het voor- of nagesprek met mijn medecineasten – zoals die fijne verwarring wanneer iemand een film niks vond, terwijl jij er juist dol op was! Dit spreekt mij erg aan Supermercator: de ruimte om na de film van gedachten te wisselen met anderen. Bij de films die ik zal laten zien ben ik dan ook zeer benieuwd naar jouw beleving en hopelijk tot snel op de woensdagavond!